ಅಘನಾಶಿನಿಯವಳು..

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವಷ್ಟು ದೂರವೂ

ಗಾಢ ಹಸಿರಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ ಧಾರುಣಿ.. 

ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ತಂಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ಕುಳಿತರೆ.. 

ಆಗಾಗ ಬಂದು ತಲೆ ನೇವರಿಸುವ ಪವನ..

ನೀಲಾಕಾಶದಲಿ ನರ್ತಿಸುವ ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡ, 

ಅಪ್ಸರೆಯರೂ ನಾಚುವಂತೆ ಮೋಹಕ ಭಂಗಿ ತೋರುವಳು.. 

ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಾಗಿ ಧರೆಯ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ, 

ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಾನಿರುವೆ ಎಂದು ಘಮಿಸಿತು ಒದ್ದೆ ಮಣ್ಣು.. 

ದೂರದಲಿ ಅಂಕು ಡೊಂಕಾಗಿ ಮೌನವ ಭೇದಿಸುತ 

ಭೋರ್ಗರೆಯುವಳು... 

ಗುಡ್ಡ - ಕಣಿವೆಗಳ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಧುಮುಕುವ ಚಂಡಿ ಅವಳು.. 

ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪಾಪಗಳನು ಕ್ಷಮಿಸುವ

 ಕಾರುಣ್ಯದ ಮೂರ್ತಿಯವಳು.. 

 ಕೋಟಿ ಜೀವರಾಶಿಗಳಿಗೆ ತಂಪೆರೆದು, 

ತೃಪ್ತಿಯಾಗಿಸಿದ, ಮಮತೆಯ ಮಾತೆಯವಳು.. 

ಪಾಪನಾಶಿನಿಯವಳು.. 

ಅಘನಾಶಿನಿಯವಳು... 

-ಪಲ್ಲವಿ