ಜೋಗ.. ಕನಸುಗಳ ಆಗರ..

ಜೋಗ.. ಕನಸುಗಳ ಆಗರ..
ಪ್ರತಿ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಜೋಗಕ್ಕೊಂದು ಭೇಟಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ಭೇಟಿಯೂ ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ.
ಒಮ್ಮೆ ಧಾರೆ ಕಾಣದು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ದಾರಿಯೇ ಕಾಣದು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನೀರ ರಭಸಕ್ಕೆ ಮಾತು ಕೆಳದು...

ಹಸಿರು ಕಾನನಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅಂಕು ಡೊಂಕಾಗಿ ವೈಯಾರದಿಂದ ಹರಿದು ಬರುವ ಶರಾವತಿ ರೌದ್ರ ರೂಪ ತಾಳಿ ಅಷ್ಟೆತ್ತರದಿಂದ ಧುಮುಕುವಾಗ ಎದೆ ಝಲ್ ಎನ್ನದಿರದು.. ಅವಳು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯಿದೆ..
ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಿಂದಲೂ ಅವಳ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕೇಳಬಹುದು.
ಅದೆಷ್ಟು ಹೊಳೆಗಳು ಅವಳಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವುದೋ,ಎಷ್ಟು   ಮಲಿನಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀವಜಲವಾಗಿದ್ದಳೋ...!!  ಅದೆಷ್ಟು ಕಾಡು ಮೇಡುಗಳನ್ನಲೆದು, ಗುಡ್ಡ ಬೆಟ್ಟವ ದಾಟಿ, ಬಂಡೆಗಳಿಗೆ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿರುವಳು.. 
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿ, ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಶರಾವತಿ ತನ್ನನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿದಳು ಎಂಬ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಶರಾವತಿಯ ಅಂತರಾಳದ ದನಿ ಕೇಳಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ..!

ಜೋರು ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಶರಾವತಿ ತನ್ನ ಬಿಳುಪನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಹೊಳಪನ್ನಲ್ಲ..
ಧಾರೆಗಳೆಲ್ಲ ರಣಗೆಂಪು...!
ರಾಜ, ರಾಣಿ, ರೋರರ್, ರಾಕೆಟ್ಗಳು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು, ಮರಿಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ಸೊಬಗನ್ನು ನೋಡಲು ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಾಲದು..

ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ದಟ್ಟ ಹಸಿರು ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತದೆ.ಒದ್ದೆ ನೆಲ, ಟಪ್ ಟಪ್ ಎಂದು ಬೀಳುವ ಹನಿ, ಉಪ್ಪು ಖಾರದ ಸೌತೆಕಾಯಿ, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಾದ ಜೋಳದ ಘಮ...ಆಸೆಯ ಹುಟ್ಟಿಸಲು ಇಷ್ಟು ಸಾಕು !! ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಸೂರಿನಡಿ ನಿಂತು, ಮಳೆಗೆ ಭುಜವೊಡ್ಡಿ ನಿಂತ ಅಜ್ಜಿ ಜೋಳಕ್ಕೆ ಖಾರ ಹಚ್ಚುವಾಗ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸಿಹಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ಆಪ್ತವೆನಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಮಳೆ ಜೋರಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಒಂದೇ ಸೂರಿನಡಿ ನಿಂತಾಗ.. ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಮುದ್ದು ಮಗುವೊಂದು ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಅಲ್ಲೇ ಪರಿಚಯವಾಗಿ, 'ನಮ್ಮ ಊರಿಗೂ ಬನ್ನಿ' ಎಂದು ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಹುಡುಗ, ಮತ್ಯಾರೋ ಹುಡುಗಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡುವುದ ಕಂಡು ಮನದಲ್ಲೇ ನಕ್ಕಿರುತ್ತೇವೆ..!

ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಜೋಗವೇ ಬೇರೆ.. ಚಿತ್ರ ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲಿ !!
ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಆಗುವ ಅನುಭವವಿದೆಯಲ್ಲಾ.. ಮನದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೇ ಮೂಡುವ ಚಿತ್ರವದು.. ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸದು.

ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಜೋಗ ಕೇವಲ ಜಲಪಾತವಲ್ಲ, ಒಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಯಾಗಿ 'ವಾವ್' ಎಂದು ಉದ್ಗರಿಸಿದಾಕ್ಷಣ ಮುಗಿಯುವಂಥದ್ದು ಅಲ್ಲ..!

ಜೋಗ..ಕಥೆಗಳ ಸಂತೆ.. ಕನಸುಗಳ ಆಗರ..