ಜೋಕಾಲಿ ಎಂಬ ತೂಗುವ ಪರಪಂಚ!!!

ಜೋಕಾಲಿ ನಾನೆಂದಿಗೂ ಇಷ್ಟಪಡುವಂಥ ಆಟ.

ಎರಡೂ ಪಾದದ ಎಲ್ಲ ಬೆರಳುಗಳನ್ನೂ ಊರಿ, ಹಿಂದೆ ಜೀಕಿ, ಕಾಲನ್ನು ಮುಂದೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆರಿದಷ್ಟೂ ಖುಷಿಯೇ!

ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಜಿದ್ದಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಜೋಕಾಲಿಯನ್ನು ಜೀಕುತ್ತಿದ್ದೆವು, ನಾ ಮುಂದು, ತಾ ಮುಂದು ಎಂದು..

ಶಾಲೆಯ ಜೋಕಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಆಡುವ ಖುಷಿಗಿಂತ ಅಸೂಯೆಯೇ ಜಾಸ್ತಿಯಿತ್ತೇನೋ..!

 ಮೂರು ಗಾಲಿಯ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಸೀಟಿಗೆ ಹಗ್ಗ ಜೋಡಿಸಿ ತೂಗುಬಿಟ್ಟ ದಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬ. ಅಂತೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಠ ಮಾಡಿ ಜೋಕಾಲಿ ಒಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿಯಾಯ್ತು. ಅಕ್ಕ -ತಮ್ಮನ ಜಗಳಕ್ಕದುವೆ ನಾಂದಿಯಾಯ್ತು!

"ನಾ ಆಡ್ಬೇಕಿತ್ತು, ಅವ ದೂಡ್ಬೇಕಿತ್ತು..."

"ಇಲ್ಲ, ಇಷ್ಟೊತ್ತನಕ ನೀ ಆಡಿದ್ದಿ, ಈಗ ನಂದೇ ಆಟ.. ನೀ ಏಳು..."

ಅಂತೂ ನಮ್ಮ ಜಗಳ ನೋಡಲಾರದೆ ಜೋಕಾಲಿ ಅಟ್ಟಕ್ಕೇರಿತು.

ಕೊನೆಗೆ ಮಣೆಯ ನಾಲ್ಕೂ ಮೂಲೆಗೆ ಫಳ ಫಳನೆ ಹೊಳೆವ ಸ್ಟೀಲಿನ ಸರಪಳಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬಂತೊಂದು ಜೋಕಾಲಿ. ಮಣೆ ಮುರಿವ ವರೆಗೂ ಜೀಕಿದ್ದಾಯ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಬಂತೊಂದು ಜೀಕಲೂ ಬಾರದ, ಆಡಲೂ ಬಾರದ ಮೂರು ಸೀಟಿನ ದೈತ್ಯಾಕಾರದ ಜೋಕಾಲಿ. ಮೂರೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದು, ಮೂಲೆ ಸೇರಿ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಡದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಟೋರ್ ಜೋಕಾಲಿ ಆಗಿಹೋಯ್ತು!ಇಷ್ಟಾದರೂ ಜೋಕಾಲಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಾರದು!

ಬಹಳಷ್ಟು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೋಕಾಲಿ ಎಂದರೆ ವಿಶೇಷ ಪ್ರೀತಿ! ಅದರಲ್ಲೂ ನಾ ಕಂಡಂತೆ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಬ್ಬಕ್ಕೂ, ತವರಿಗೂ,ಜೋಕಾಲಿಗೂ ಬಿಡದ ನಂಟು. ನಾಗರ ಪಂಚಮಿಯಲ್ಲಿ ಜೋಕಾಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಆಡುವುದು ಅವರ ಹಬ್ಬದ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.

ಇಷ್ಟಲ್ಲದೆ ಆರ್. ಎನ್. ಜಯಗೋಪಾಲ್ ಅವರು ಸುಮ್ಮನೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆಯೇ... "ಉಯ್ಯಾಲೆಯ ಆಡಿ ನಲಿವಾ ರೂಪಸಿ..." ಎಂದು!!

-ಪಲ್ಲವಿ